Dagje ‘thuis’

Na lekker uitgeslapen te hebben schuiven we aan, de door Richard volgedekte, tafel voor het ontbijt. De zon schijn fel en de lucht is blauw, de glazen deuren in de huiskamer/ontbijtruimte staan open, wat een ontzettend fijn begin van de dag!

Richard vertelt over de 25ha grond die bij de B&B horen. De enorm grote schijfcactussen die aan een soort boomstam groeien zijn aangetast door een witte vlieg. Omdat de cactussen al zo groot zijn overleven de meeste het wel. Wanneer je de witte vlieg aanraakt geeft het een rode kleurstof af. In Marocco worden deze planten gekweekt en bewust besmet voor de kleurstof. 

Verder staan er veel olijfbomen, amandelbomen, algarobo (Johannesbroodboom) en vooral Pinos (grove Den).

Tussen dit mooie stuk natuur zien we de oude ‘terrassen’, die zigzaggend langs de berg omhoog lopen. Deze muren dateren uit de tijd voor de jaartelling. Af en toe breken de wilde zwijnen een stuk van een muur af wanneer ze op zoek zijn naar eten. Richard vertelt dat hij iemand moet inhuren die de muur weer op een goede manier kan herstellen.

We trekken de wandelschoenen aan en lopen door de tuin en een stuk van het ruwe natuurgebied. Bas de super lieve en vrolijke huishond, neemt de leiding!

We lunchen in ons verblijf en genieten van een heerlijk najaarszonnetje. We boffen tot nu toe echt met het weer. 

Na een uitgebreide siësta zoeken we op internet naar een paar restaurants die vandaag wel open zijn.... Veel geven aan dat ze open zijn dus vol goede moed rijden we, nu om 20.30u, naar Benissa. Maar helaas, ook nu is alles weer gesloten. Tsja, dit is ook echt Spanje; geen reserveringen, dan blijven we gesloten. 

We rijden door naar het kleine badplaatsje Calp en daar zijn gelukkig een paar restaurants open. Het is echt zo’n groot verschil met de drukte van 2 maanden geleden en nu. De straten zijn verlaten, echt heel weinig verkeer, de meeste hotels zijn gesloten (brand geen licht) en er zijn geen terrasjes meer. De 2 ‘stelletjes’ die we op straat zien lopen zijn duidelijk toeristen. 

We spotten een Indiaas restaurant en aangezien dit 1 van onze favoriete keukens is, is de keuze snel gemaakt! Terwijl we papadums eten en Cobra bier drinken begint een andere gast tegen ons te kletsen (we zijn de enige gasten). Deze meneer komt uit Manchester en woont nu in Calp. Hij spreekt ook een beetje Nederlands omdat hij 14 maanden in Nederland heeft gewoond. Zodra ons eten op tafel wordt gezet wenst hij ons “smakelijk eten”. Grappige man.

Volgegeten, een beetje aangeschoten (ik) en moe maar voldaan rollen we het bed in.

Morgen naar Valencia!